Ewangelia: J 18, 1 – 19, 42
Słowo na pustyni: Krzyż
• Jezus zostaje wydany na śmierć. Ta zdrada jest tym dotkliwsza, że dopuszcza się jej człowiek, którego Jezus nazywa swoim przyjacielem. Każda kolejna godzina potęguję Mękę, fizyczną i duchową. Odrzucony przez swój lud, opuszczony niemal przez wszystkich, osądzony gorzej, niż jawny rozbójnik, wyszydzony, opluty, umęczony, odarty z szat, ubiczowany i ukoronowany cierniem Król podąża na Golgotę, gdzie czeka na Niego Jego tron. Gwoździe przebijają dłonie, które czyniły tylko dobro, włócznia otwiera Jego serce. Wykonało się.
• Liturgia Wielkiego Piątku przewiduje długi fragment Ewangelii św. Jana opisujący Mękę Jezusa. Pośród przedświątecznych przygotowań znajdź dziś trochę czasu, aby przeczytać ten fragment na spokojnie i w skupieniu. Wsłuchaj się uważnie w każde słowo, gdy będziesz słyszeć go ponownie w kościele, wróć do Niego w sobotę, gdy Twoje myśli będą biegły do Grobu Jezusa. Każda rana, która Jezus dobrowolnie przyjął, jest dla Ciebie – w ranach Jezusa jest Twoje uzdrowienie i Życie.
• Wielki Piątek przenosi Cię do miejsca Męki i Śmierci Jezusa – kim dziś dla Niego jesteś? W jaki sposób przyczyniasz się do wyroku, jaki zapadł na Jezusa dwa tysiące lat temu? Kolejny dzień Triduum Paschalnego pozwala Ci wejść w tamte wydarzenia – po której stronie stoisz? Jesteś za Jezusem czy przeciwko Niemu? Przyjmujesz Prawdę czy ją odrzucasz? Przykładasz rękę do Męki Jezusa, tak jak Piłat, Kajfasz, Annasz i tłum czy przez łaskę wiary ją współodczuwasz, tak jak Maryja, Maria Magdalena i Jan?
Izabela Kasprowicz-Żmuda
Opinia teologiczna – o. Szczepan Szpyra SVD
