Ewangelia: Mt 9, 14-15
Słowo na pustyni: post
• Jezus przypomina, że post to nie tylko zewnętrzna praktyka pokutna, ale owoc więzi z Bogiem. Jego nieobecność i milczenie nie mogą pozostać niezauważone przez serce, które kocha. Głodu Boga nie można zaspokoić inaczej, jak Jego bliskością. Świadomość wyrządzonej krzywdy (grzech) popycha dobrze uformowane sumienie do pokuty (żal za grzechy).
• Post dla samego postu mija się z celem. Modlitwa polegająca na bezrefleksyjnym wyrecytowaniu formułki nie jest modlitwą, czyli spotkaniem. Bóg czasami się przed Tobą ukrywa, abyś mógł za Nim zatęsknić. To chwile, kiedy możesz poznać, jak Twoje serce reaguje na nieobecność i milczenie Boga. Czy tęskni? Czy żałuje, że Go zraniło? Czy pragnie naprawić zadany ból? Czy pragnie przemiany?
• Przyjrzyj się dziś uważniej swoim wielkopostnym praktykom – czy są one dla Ciebie bardzo świadomą pracą wewnętrzną nad stanem swojej duszy i relacją z Bogiem? A może wykonujesz je automatycznie, nie zastanawiając się nad tym, jakim mają być dla Ciebie narzędziem? Z czego, z jakiego pragnienia i jakiej tęsknoty, wypływa Twój post? Czy tęsknisz za Bogiem? Czy czujesz tęsknotę za Oblubieńcem swojej duszy?
Izabela Kasprowicz-Żmuda
Opinia teologiczna – o. Szczepan Szpyra SVD
