Poniedziałek XXIII Tygodnia Zwykłego
Ewangelia: Łk 6, 6-11
Słowo na pustyni: priorytety
• W szabat Jezus wszedł do synagogi i nauczał. A był tam człowiek… Spotkanie Jezusa z człowiekiem, który miał uschniętą rękę, wywołuje kolejny napad gniewu u faryzeuszy i uczonych w Piśmie. Ci ostatni specjalnie śledzili Jezusa, chcąc Go przyłapać na uzdrawianiu. Czynione dobro nie miało dla nich żadnego znaczenie. Zapomnieli, czym jest miłość i jakie powinni mieć priorytety.
• Przykazanie, aby dzień święty święcić, nadal obowiązuje. Jezus nigdy nie zanegował potrzeby oddawania Bogu czci ani prawa szabatu. Bóg nie chce, abyś zrezygnował z czasu, który tak bardzo pragnie, żebyś Mu poświęcił, ale czasami, gdy jest taka potrzeba, należy zostawić Jezusa ukrytego w kościele, aby pomóc Jezusowi ukrytemu w drugim człowieku. Miłosierna miłość zawsze oddaje Bogu chwałę.
• Jakie są priorytety Twojej wiary? Jaki jest Twój stosunek do Bożych i Kościelnych przykazań? Czy stawiając Boga na pierwszym miejscu nie zdarza Ci się jednocześnie przeoczyć tych, których Bóg pragnie, abyś otoczył miłością i opieką? Czy nie skupiasz się bardziej na wypełnianiu wszystkich przykazań, zapominając, że żywa wiara pozostawia Bogu margines, na działanie według Jego zamiarów i w wybranym przez Niego czasie?
Izabela Kasprowicz-Żmuda
Opinia teologiczna – o. Szczepan Szpyra SVD
