Poniedziałek XIX Tygodnia Zwykłego, Rok A
Ewangelia: J 12, 24-26
Słowo na pustyni: obumieranie
• Jezus posługuje się obrazem ziarna, które wrzucone w ziemię wydaje plon, aby uzmysłowić swoim uczniom, że wszystko to, czym są i co mają, jest tylko etapem. Prawdziwe Życie, to owoc życia doczesnego. Bóg rzucił na ziemię ziarna-ludzi. Życie jest darem, ale staje się darem wiecznym dopiero wtedy, gdy nie staje. Zanim zacznie się tamto Życie, to musi się skończyć.
• Jak sobie radzisz ze świadomością, że Twoje życie jest tylko etapem przejściowym? Czego trzymasz się kurczowo, nie godząc się z przemijaniem? Co próbujesz zatrzymać, nie akceptując zmian, które są konieczne, aby osiągnąć dojrzałość? Masz w sobie potencjał ziarna – jak to rozumiesz w przełożeniu na swoją duchowość?
• Bóg chce, żebyś odkłamał znaczenie słowa “obumrzeć”. To nie koniec, ale jeden z etapów. Wszystko to, z czym przyszedłeś na świat, jest tylko zalążkiem Życia, jakie chce Ci ofiarować Bóg. Jeśli ze strachu przed zmianą zatrzymasz się w miejscu, nigdy nie osiągniesz pełni. Obumieranie to Twoja codzienność, w której “tracisz życie”, poświęcając je dla swoich bliskich i Boga. W ten sposób umiera w Tobie stary człowiek, a kiełkuje i rodzi się nowy. Jeśli żyjesz tylko dla siebie, na koniec zostaniesz sam ze sobą.
Izabela Kasprowicz-Żmuda
Opinia teologiczna – o. Szczepan Szpyra SVD
